ประเทศไทยยังมีการจัดสวัสดิการสังคมที่ไม่ครอบคลุมและไม่เพียงพอต่อความต้องการของประชาชน โดยเฉพาะกลุ่มเปราะบาง เช่น เด็ก ผู้สูงอายุ และแรงงานนอกระบบ รัฐบาลยังคงจัดสรรงบประมาณเพียงเล็กน้อยเพียง 2.8% ของ GDP ซึ่งต่ำกว่าประเทศพัฒนาแล้ว นอกจากนี้ยังพบปัญหาความเหลื่อมล้ำในการเข้าถึงบริการพื้นฐาน เช่น การศึกษา การรักษาพยาบาล และการสนับสนุนรายได้สำหรับผู้ยากจน ขณะที่ระบบภาษีและการจัดเก็บรายได้ของรัฐยังขาดประสิทธิภาพ ทำให้ไม่สามารถรองรับการจัดสวัสดิการที่เพียงพอและยั่งยืนได้ ในอนาคต การปฏิรูปโครงสร้างสวัสดิการและการเพิ่มประสิทธิภาพในการจัดเก็บรายได้เป็นสิ่งจำเป็น เพื่อสร้างความเท่าเทียมและยกระดับคุณภาพชีวิตของประชาชนทุกกลุ่มอย่างทั่วถึง