ตั้งแต่มีการจัดทำแผนแม่บทในการพัฒนากำลังคนฉบับปี 2541 ได้มีเหตุการณ์เปลี่ยนแปลงในสังคมโลกมากมาย โดยเฉพาะเรื่องของการแข่งขันด้านการค้าที่รุนแรงจนส่งผลกระทบต่อการค้าและการลงทุนของประเทศไทย ทำให้รัฐบาลตระหนักถึงความสำคัญของปัจจัยด้านทรัพยากรมนุษย์และพยายามพัฒนาเพื่อเพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขันของประเทศ แต่กระนั้น ยังไม่เพียงพอที่จะยกระดับทักษะของแรงงานให้ไปแข่งขันในระดับโลกได้ โดยพบว่า แรงงานไทยยังมีระดับการศึกษาต่ำ ปริมาณกำลังคนด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยียังมีน้อยและมีแนวโน้มที่จะขาดแคลนมาก ไม่เพียงพอสำหรับการขยายตัวของอุตสาหกรรม

ดังนั้น จะมุ่งเน้นการผลิตที่ใช้แรงงานที่มีทักษะ (Skill intensive) ประกอบกับการใช้เทคโนโลยีและความรู้แบบเข้มข้น เพื่อให้ตามทันการเปลี่ยนแปลงทางการค้าและเศรษฐกิจโลก โดยรัฐบาลจะทำหน้าที่ในการกำหนดแนวทางการพัฒนา ยกระดับฝีมือแรงงาน และสนับสนุนมาตรการทางการเงิน การคลัง เพื่อให้การพัฒนาทักษะและฝีมือแรงงานตอบสนองต่อความต้องการเพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขันของประเทศ